Goblin

Om 9 uur verlaten we de river canyon lodge in Moab. We laten het rood achtige berggebied achter ons en verruilen het voor grijze bergen waar we een stuk tussendoor rijden. Onze eerste stop voor vandaag is het goblin state park. We verlaten deze bergen en doorkruisen de uitgestrekte grasvlaktes. Na een tijdje bereiken we de controlepost van het goblin state park en betreden het park. Na een stukje gereden te hebben zien we de eerste aparte rotsen opdoemen. Het lijken een beetje op random op elkaar gestapelde rotsen die door de hele zandkleurige vallei te zien zijn. Eenmaal bij de stop krijgen we drie kwartier de tijd om in de hete vallei af te dalen en tussen deze rare rotsen door te lopen.  Het lijken net paddestoelen of kabouters net hoe je het wil noemen. Maar heel apart. Over rotsen klimmend, en over oneffen terrein lopend maken we een rondje door deze vallei. Na foto's gemaakt te hebben vertrekken we richting onze lunch stop bij een american diner dukes. Na geluncht te hebben vervolgen we onze reis verder naar de indianentekeningen in capital reef national park. Op deze enorme brede en hoge rode steile rotswand zijn heel klein getekende poppetjes en geiten te zien. Wel moet je heel goede ogen hebben om ze te spotten. Hoe langer je staat hoe meer je er begint te zien. Kort rijden we door tot het visitors center waarna we dwars door het park met enorme puntige dorre rode rotswanden gaan rijden naar de volgende stop. Eenmaal uit het park veranderd het landschap enorm. Bergen beginnen te glooien en raken helemaal bezaaid met dunne, groene, hoge dennenbomen en er groeit weer eens groen gras!! Aan je oren merk je steeds dat je meer en meer hoogte begint te winnen op de slinger wegen. Zonder het door te hebben zitten we opeens honderden meters hoog en rijden we langs de rand van de berg verder omhoog. Het uitzicht is bizar. Opeens tussen de bomen door zien we enorme wit grijze rookpluimen de lucht in gaan. Links van ons is een bosbrand aan de gang. Na een tijdje rijden laten we dit achter ons en bereiken we het hoogste punt van deze weg 3200 meter. Rustig kronkelen we verder door dit bizar groene landschap. Hier en daar komen we wat zwarte koeien tegen die hier rondlopen. Het blijft me verbazen dat je hier dagen kunt rondrijden zonder ook maar enig teken van leven te zien. En dat daarbij het landschap in een keer drastisch kan veranderen wat nu ook weer is gebeurd. Bomen worden minder en het gebergte neemt weer meer toe. Plotseling zijn alle bomen weg en rijden we op een smalle bergrug. Aan beide kanten is een tientallen meters diep, groot en wit ravijn zonder vangrail te zien. Het is adembenemend hoe ver weg je kan kijken vanaf hier. Langzaam dalen we dit ravijn  af waarbij de witte rotsen langzaam weer wat roder worden. Verderop zigzaggen we weer hele stukken naar boven wat ons brengt bij de volgende stop Escalente. Hier slaan wij wat kleine dingen in voor vanavond en morgen ochtend. Eenmaal terug in de bus rijden we nog een uurtje verder naar ons hotel in de buurt van de Bryce canyon. Eenmaal aangekomen zit onze reis van 385 km er weer op.